Και το όνομα αυτού: ANEMOS

Μη με ρωτήσεις τι είναι αυτό!
Ναι οκ… μοτέρ είναι από κάποια κουζινομηχανή αλλά όταν έφτασε στα χέρια μου αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που με ενδιέφερε!

Με ενδιέφερε, πρώτον, ότι ήταν σε άθλια κατάσταση και δεύτερον, ότι είχε ανεμιστηράκι…

Το ανεμιστηράκι μου θυμίζει έλικα! Μου θυμίζει ταξίδια, αεροπλάνα τον πατέρα μου… Ωραία πράματα! Μου θυμίζει και άνεμο! Άρα μου θυμίζει windsurf, αντάρα, κύματα, ήχους…. Πάλι ωραία πράματα!

Το βέβαιο ήταν ότι θα γινόταν φωτιστικό… Το βέβαιο ήταν ότι δεν ήξερα πως, να λύσεις τέτοιο μηχάνημα είναι δουλειά κατάδικου (και μάλιστα με ισόβια)… Ακόμα πιο ωραία πράματα!

Έτσι η διαδικασία ήταν η ίδια:

• Ξεσκούριασμα στις βίδες και υπομονή
• Λύσιμο κομμάτι-κομμάτι και φωτογραφίες για να ξέρουμε τι κάνουμε
• Και τρίψιμο… ΠΟΛΥ τρίψιμο!
• Μόλις τελείωσαν αυτά (μια βδομάδα μετά) βάψιμο κομμάτι κομμάτι…

Μεγάλο πρόβλημα φίλε μου! Να το κάνω χρυσό, κόκκινο πράσινο, κανελί με μωβ πατούσες;

Τελικά κατέληξα: Πρέπει να γίνει σκληρό! Όπως είναι ο «άνεμος»… Μαύρο, inox και χρυσό!

Και ο «έλικας»; Ξεκίνησε από inox, έγινε μαύρος και τελικά χρυσός!

Ε, ναι… χρυσός!

• 

• 

Μου έμενε η βάση και τα καλώδια: Η βάση ήταν μια… ματιά μακριά! Δισκόπλακα από αυτοκίνητο, μαύρη και αυτή. Σκληρή και στιβαρή όπως τα φρένα σε ένα πολύ γρήγορο αυτοκίνητο…

Όσο για τα καλώδια; Πατέντες… η τρύπα από την εξαγωγή του αέρα έγινε το μπράτσο (από κοντάρι σκούπας το μπράτσο) και μέσα τα καλώδια!

Η συναρμολόγηση ήταν πια παιχνίδι, όπως παιχνίδι ήταν και το όνομα…

Και το όνομα αυτού: ΑNEMOS