Ατσάλι, ξύλο και ιστορία…

 

Κάπου πεταμένα… Αυτά τα εργαλεία μπορεί να «ολοκλήρωσαν» την αποστολή τους (αλλά όχι για μένα!)

Έτσι τα πήρα, τα φρόντισα και… εγένετο φως!

Μεταμορφώνοντας τρία (ταπεινά) ξύλα!

 

Έχεις λοιπόν τρία ξύλα… Και δεν ξέρεις τι να τα κάνεις!

Τα κοιτάς από εδώ, τα κοιτάς από εκεί… Για τραπέζι τραπεζαρίας είναι μικρά. Για κομοδίνο είναι μεγάλα, αλλά για τραπέζι σαλονιού είναι μια χαρά…

Ήτανε κάποτε… εμφιαλωτήριο!

 

Δεν το είχα προσέξει… Μου το έδειξε ο φίλος μου ο Γιώργος στην αποθήκη του λέγοντας μου: «Μήπως το θέλεις γιατί εγώ θα το πετάξω..;»

Ένα ναυάγιο παίρνει ζωή…

Πριν από δυόμιση περίπου χρόνια στα ανοιχτά της παραλίας του Αγίου Νικολάου στην Ανάβυσσο, μία τράτα τσακίστηκε στα βράχια… Από τότε και κατά καιρούς η θάλασσα ξέβραζε κομμάτια της στην παραλία.

Λίγους μήνες μετά το ναυάγιο -λόγω του νοτιά- ένα μεγάλο κομμάτι της τράτας ξεβράστηκε και αυτό στην παραλία. Και δεν έχασα την ευκαιρία! Ήταν ένα αρκετά μεγάλο και βαρύ κομμάτι της τιμονιέρας.

Βρεγμένο, αλλά όχι σάπιο, ασήκωτο πια γιατί από τις τρύπες είχαν μπει άμμος και φύκια, με βίδες σκουριασμένες και στραβωμένες, όμως δεν ξέρω… λες και κάποια φωνή μου έλεγε «πάρτο και δώσε του ζωή…»

Έτσι έγινε η αρχή στον «κόσμο των σκουπιδιών»….

Έχουν περάσει πολλά πολλά χρόνια από τότε… Βρέθηκε στα χέρια μου αυτή η εξωλέμβιος μηχανή που βλέπετε!

Την αγόρασα για μία μπουκιά ψωμί (στην κυριολεξία) με σκοπό να την κάνω να δουλέψει, κάτι που τελικά αποδείχθηκε αδύνατον…

Όταν άρχισα να την περιεργάζομαι κατάλαβα τι είχα στα χέρια μου: Την τελευταία εξωλέμβια μηχανή που είχε κατασκευάσει η (γνωστή για τις μοτοσυκλέτες της) BSA κάπου εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’30 ή του ’40!

Και κάπως έτσι ξεκινήσαμε…

Είμαστε στον αέρα! Κάναμε τα σκουπίδια δημιουργικότητα και τη δημιουργικότητα χόμπι… Έτσι μέσα από αυτή τη σελίδα προσπαθούμε (και μπορούμε) να σας πείσουμε ότι τίποτα δεν είναι για πέταμα!