Δεν δροσίζουν… φωτίζουν!

Δεν είναι τίποτα παραπάνω από παλιές βρύσες…

Ατσάλι, ξύλο και ιστορία…

 

Κάπου πεταμένα… Αυτά τα εργαλεία μπορεί να «ολοκλήρωσαν» την αποστολή τους (αλλά όχι για μένα!)

Έτσι τα πήρα, τα φρόντισα και… εγένετο φως!

Με άδεια μπουκάλια… Τόσο απλό!

Αδειάσατε τα μπουκάλια σας?

Σίγουρα το διασκεδάσατε! Μην τα πετάξετε… Γιατί με απλά υλικά (και χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις -αρκεί να πιάνουν λίγο τα χέρια σας-) μπορείτε να φτιάξετε μοναδικά πορτατίφ…

Μεταμορφώνοντας τρία (ταπεινά) ξύλα!

 

Έχεις λοιπόν τρία ξύλα… Και δεν ξέρεις τι να τα κάνεις!

Τα κοιτάς από εδώ, τα κοιτάς από εκεί… Για τραπέζι τραπεζαρίας είναι μικρά. Για κομοδίνο είναι μεγάλα, αλλά για τραπέζι σαλονιού είναι μια χαρά…

Από το πηγάδι στο τραπέζι μας (μετά από 9.125 ημέρες)

Την είδα σε ένα παλιατζίδικο… Μία μαντεμένια βρύση «σύγχρονου» για την εποχή εκείνη πηγαδιού!

Δεν έδειξα πόσο πολύ μου άρεσε αλλά όλο και την τριγύριζα… Τελικά ρώτησα τον παλιατζή πόσο θα μου την πουλούσε… Δεν παρέλειψα βέβαια να του πω ότι έλειπε το έμβολο από πάνω, αφού πρώτα είχα κάνει άνω κάτω το παλιατζίδικο μπας και το βρω!

Τελικά ο κύριος Λεφθέρης (ναι! έτσι ήθελε να τον φωνάζουν) μου την πούλησε για ένα αστείο ποσό, αφού πρώτα μου είχε «φορτώσει» και ότι άλλο ήθελε να… ξεφορτωθεί!

Έτσι έγινε η αρχή στον «κόσμο των σκουπιδιών»….

Έχουν περάσει πολλά πολλά χρόνια από τότε… Βρέθηκε στα χέρια μου αυτή η εξωλέμβιος μηχανή που βλέπετε!

Την αγόρασα για μία μπουκιά ψωμί (στην κυριολεξία) με σκοπό να την κάνω να δουλέψει, κάτι που τελικά αποδείχθηκε αδύνατον…

Όταν άρχισα να την περιεργάζομαι κατάλαβα τι είχα στα χέρια μου: Την τελευταία εξωλέμβια μηχανή που είχε κατασκευάσει η (γνωστή για τις μοτοσυκλέτες της) BSA κάπου εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’30 ή του ’40!